Συγκεκριμενα μοντελα Ηχοσυσκευων, απο Ενισχυτες και Ηχεια, μεχρι Καλωδια και Βυσματα, διεκδικουν τον τιτλο του Εξοπλισμου Αναφορας, δηλαδη των Απολυτων Ηχοσυσκευων με βαση τις οποιες πρεπει να αξιολογουνται οι υπολοιπες.
Τα κομματια που απαρτιζουν ενα τετοιο συστημα προτεινονται αμεσα η εμμεσα απο τους διαφορους Ειδικους του χωρου. Αποτελουν συνηθως τον προσωπικο Εξοπλισμο του καθενος που επιχειρει να τον καθιερωσει σαν γενικης αποδοχης. Παραπερα, και παντα με την επιμελεια των παραπανω, συντασσονται και διοχετευονται στο κοινο διαφορες Λιστες Αξιολογησης των συσκευων της αγορας σε κατηγοριες ως προς την αποδοση, τιμη, κλπ, πραγμα που σερβιρεται σαν μια υπηρεσια προς τον καταναλωτη. Οπως ωστοσο καταλαβαινει και ο πλεον αφελης, η διαδικασια αυτη θα ηταν παραδεκτη και χρησιμη εαν δεν υπηρχε η αμφιβολια για μεροληπτικη αντιμετωπιση καποιου προιοντος ή κατασκευαστη χαριν ανταλλαγματων. Εξαλλου, τα κριτηρια αξιολογησης ενος ηχοσυστηματος ειναι εν μερει μονο Αντικειμενικα, και αρα ΔΕΝ μπορουμε να μιλαμε για μηχανηματα Αναφορας χωρις να αναγνωριζουμε οτι αυτο που λεμε δεν ειναι τιποτε παραπανω απο γνωμη μας.
Αλλα ας δουμε τα πραγματα με την σειρα... Πρωτα απ’ ολα ο στοχος του Hi-Fi (High Fidelity = Υψηλη Πιστοτητα) οπως προκυπτει απο τον ορισμο του, ειναι η Καταγραφη, Αποθηκευση, και στην συνεχεια Αναπαραγωγη συγκεκριμενου Ηχητικου υλικου με την μεγαλυτερη δυνατη ακριβεια (πιστοτητα), χωρις να αφαιρειται η να προστιθεται κατι στο υλικο.
Το αναλογο του Hi-Fi σε Οπτικο επιπεδο θα μπορουσε να ειναι μια φωτογραφια εναντι ενος σκιτσου που απεικονιζουν το ιδιο θεμα. Η φωτογραφια αντιπροσωπευει την πλεον λεπτομερη και ρεαλιστικη απεικονιση του θεματος. Προβαλλει οτιδηποτε συνελαβε ο φακος, ανεξαρτητα απο τι συναισθηματα προκαλει. Το σκιτσο απεικονιζει το θεμα μεσα απο την αποψη, την τεχνοτροπια, και τον ψυχισμο του δημιουργου του. Εαν το θεμα ηταν ενα τοπιο, ενα σκιτσο θα μπορουσε να το εξωραιζει αποκρυπτοντας, ας πουμε, καποια σκουπιδια στην ακρη του δρομου, να αμβλυνει καποια δυσαρμονια, να εξομαλυνει καποια οξεα σχηματα η αντιθετα να τα προβαλλει. Το σκιτσο μπορει να ειναι πιο ενδιαφερον και ευχαριστο, και δεν παυει να εχει την αξια του σαν εργο τεχνης. Ωστοσο οταν οι απαιτησεις για πιστη παρουσιαση και λεπτομερεια ειναι υψηλες τοτε χρειαζομαστε μια φωτογραφια, και μαλιστα μια καλη φωτογραφια.
Το ζητημα γινεται ακομη πιο περιπλοκο καθως συνεχως αποδεικνυεται οτι μια μεγαλη μεριδα ακροατων που θεωρουν οτι αναζητουν την Υψηλη Πιστοτητα στην πραγματικοτητα ΔΕΝ ενδιαφερονται για αυτην με την εξ ορισμου εννοια της σαν «φωτογραφικη αποτυπωση» του Ηχητικου υλικου, αλλα μαλλον αρεσκονται σε ενα ειδος αναπαραγωγης προσαρμοσμενης στην ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ τους αντιληψη για το ΠΩΣ ΠΡΕΠΕΙ να ακουγεται ενα μουσικο εργο. Κατι τετοιο δεν κρινεται απαραιτητα σαν λαθος αλλα πρεπει να γινεται κατανοητο.
Μιλωντας πλεον για προχωρημενους και απαιτητικους ακροατες αυτη η Προσωπικη Αντιληψη διαμορφωνεται οσο βαθαινει κανεις στον μαγικο κοσμο της μουσικης ακροασης, εμπλουτιζεται αναλογα με τις ακουστικες εμπειριες του, τα κριτηρια στην πορεια εκλεπτυνονται και οι απαιτησεις αλλαζουν αναλογα και με την ποικιλια Ηχητικου εξοπλισμου απ’ τον οποιο εχει εμπειρια ο ακροατης. Το γεγονος οτι οι ανθρωποι εχουμε διαφορετικη ακουστικη αντιληψη ειναι σε μεγαλο βαθμο, μαλλον θεμα εξασκησης και καλλιεργειας, ισως ηλικιας και πολιτιστικων καταβολων, παρα θεμα βιολογικης ικανοτητας.
Εχει παρατηρηθει πως μια μεριδα ακροατων προτιμουν τον Ηχο στρογγυλεμενο, γλυκο και χαλαρωτικο, ενω αλλοι θελουν το ηχοσυστημα τους υπεραναλυτικο και ακραια εμφαντικο, και παει λεγοντας ... Το προβλημα ειναι οτι οι ανθρωποι, με βαση το τρεχον γουστο τους και την συνηθεια, θεωρουν το συστημα της αρεσκειας τους υπερτερο αλλων, που διολου απιθανο, παρουσιαζουν το Ηχητικο υλικο πιο πιστα.
Ειναι γνωστη ερευνα που εγινε στην Ευρωπη προ εικοσαετιας περιπου, μεσουσης της κυριαρχιας των Ενισχυτικων με Transistors, οπου ακροατες διαφορων ηλικιων και ποικιλου μορφωτικου επιπεδου υποβληθηκαν σε συγκριτικη ακροαση διαφορων Ηχοσυστηματων, χωρις βεβαια να γνωριζουν απο ποια συσκευη ακουνε. Μεταξυ των ενισχυτικων υπηρχαν μερικα απο τα Solid State ‘Ιερα Τερατα’ της εποχης με 0.001% παραμορφωση, αλλα και παλαια Ραδιοπικαπ με λυχνιες, (ποιος ξεχναει τα Γερμανικα στερεοφωνικα ραδιοεπιπλα με τα UKW και τις EL84, που υπηρξαν για μια περιοδο σχεδον οτι καλυτερο μπορουσε να εχει το Ελληνικο σπιτι). Εκπληξη εκανε το γεγονος οτι ακροατες ωριμης κυριως ηλικιας προτιμησαν τον Ηχο του Ραδιοπικαπ, διοτι ετσι ειχαν μαθει να ακουνε, εχοντας συνδεσει αυτον τον Ηχο με ευχαριστες στιγμες της ζωης τους, που εξαλλου φανερωνει την δυναμη της συνηθειας, ενω κατ’ επεκταση γινεται φανερο οτι η διεργασια της μουσικης ακροασης ειναι ΚΑΙ θεμα εξασκησης.
Για να δειχτει ποσο σχετικα ειναι ολα, ας θυμηθουμε πως ακουγαμε παλιοτερα οταν υπηρχαν τα ρυθμιστικα Τονου (Bass, Treble, Mid) και τα διαφορα Φιλτρα (Scratch, Rumble) σε ολα τα ‘καλα’ Ηχοσυστηματα μεχρι προ 20ετιας περιπου, δινοντας στον Ακροατη προσβαση στην Τονικη (και χωρις να το ξερει στην Φασικη) ισορροπια των Μουσικων προγραμματων. Επισης, με το σκεπτικο οτι το ανθρωπινο Αυτι δεν εχει την ιδια αντιληψη των συχνοτητων στις διαφορες σταθμες (καμπυλη Ακουστοτητας Fletcher) ειχαμε στην διαθεση μας το Φιλτρο Loudness, που ανεβαζε ταυτοχρονα και τα δυο ακρα της περιοχης ακουστικων συχνοτητων, προκειμενου να αντισταθμιζει την ιδιοτητα της ακοης μας σε χαμηλες σταθμες να εχει μεγαλυτερη ευαισθησια στις μεσαιες. Ποιος ομως μπορουσε να πει σε ποιες εντασεις επρεπε να γινει χρηση του Loudness ? Ενας αλλος λογος υπαρξης αυτων των ρυθμιστικων ηταν υποτιθεται η διορθωση των Ακουστικων ιδιαιτεροτητων των διαφορων χωρων Ακροασης. Εν ολιγοις ο καθε Ακροατης ειχε την δυνατοτητα να γινει, κατα καποιον τροπο “λιγο απο Μηχανικος Ηχου”, επεμβαινοντας αυθαιρετα σε παραμετρους του Ηχου χωρις να εχει μετρο Αναφορας. Οι παραπανω ρυθμισεις λειτουργουσαν σαν τα Καρυκευματα : μπορει να κολακευουν την ουρανισκο, αλλα αναλογα την δοση, μπορει να αποκρυψουν την πραγματικη γευση, και η αμετρη χρηση τους μακροπροθεσμα μπορει να προκαλεσει αναισθησια. Επειδη λοιπον οι παραπανω ρυθμισεις, κατα την χρηση μαλλον ζημια εκαναν παρα διορθωση, αρχισαν να καταργουνται. Αρχικα μπηκε το κουμπακι Flat που παρεκαμπτε τα διαφορα φιλτρα, και πολυ συντομα αυτα καταργηθηκαν τελειως απο τις συσκευες Hi-End.
Εαν υπαρχει κατι το αντικειμενικο στην ολη ιστορια, αυτο ειναι η συμπεριφορα μιας συσκευης κατω απο εργαστηριακο ελεγχο. Κατι τετοιο ομως, αρκει απλα για να προσδιοριστουν μερικα χονδρικα χαρακτηρισιτκα της αποδοσης μιας συσκευης και σε ποια κατηγορια βρισκεται ως προς την ποιοτητα κατασκευης. Προκειμενου να εκτιμηθει αυτο που ονομαζεται Ακουστικος Χαρακτηρας η Ακουστικη Ταυτοτητα μιας συσκευης, δεν μπορουμε να στηριχτουμε εξ ολοκληρου στην τεχνοκρατικη προσεγγιση, καθως δεν ειναι ευκολο να πουμε ποια στοιχεια της Ακουστικης συμπεριφορας της συσκευης, αντιστοιχουν σε ποια Ηλεκτρικα χαρακτηριστικα της, πραγμα που εν μερει παραμενει ακομη αντικειμενο ερευνας. Εξαλλου μιλωντας για Ακουστικο Χαρακτηρα υπαρχουν διαμορφωμενες διαφορες Σχολες, που δινουν βαρος στο Α ή Β χαρακτηριστικο.
Τελικα τι μετραει ως προς την επιλογη ενος Ηχητικου μηχανηματος ? Καποια ακρη για το αν προκειται για καλες, πολυ καλες, η ανεπαρκεις συσκευες, μπορουμε να βγαλουμε με βαση την γενικοτερη ποιοτητα κατασκευης τους, και τις εντυπωσεις που αποκομιζουμε απο την Ακροαση τους, κατα προτιμηση στον χωρο μας, εμεις και αλλοι αντικειμενικοι ακροατες των οποιων το κριτηριο εμπιστευομαστε. Κατα δευτερο λογο πρεπει να λαβουμε υποψιν μας τις Ηλεκτρικες επιδοσεις τους οπως προκυπτουν απο ενα αξιοπιστο εργαστηριακο ελεγχο. Με την σχετικη επιφυλαξη, μπορουμε να δεχτουμε σαν κριτηριο και την εμπορικη καρριερα ενος μηχανηματος, η την γενικοτερη διαγωγη του κατασκευαστη.
Παραδειγμα απο παλαιοτερη διαφημιση της Quad που επιχειρει να αμφισβητησει την τυφλη εμπιστοσυνη στα τεχνικα χαρακτηριστικα : Ιαπωνες τεχνικοι ανταγωνιστικης εταιρειας εχοντας καλωδιωσει εναν Quad ΙΙ σε ενα Rack με State-of-the-Art οργανα μετρησεων, ομολογουν μεταξυ τους : Κι ομως ακουγεται καλυτερα !
Παραδειγμα επικλησης του υποκειμενικου στοιχειου : Γαλλος κατασκευαστης Hi-End Μεγαφωνων Ευρειας ζωνης παρουσιαζοντας τα προιοντα του στο Internet παραθετει καποια τεχνικα χαρακτηριστικα και στο τελος αναφερει : Απο τα χαρακτηριστικα των μεγαφωνων μας δεν μπορει να φανει η «Μουσικοτητα» που αυτα διαθετουν.
Παραδειγμα που ενισχυει την αποψη οτι ο (καταλληλος) χρωματισμος μπορει να ειναι εως και επιθυμητος : Audiophile και προχωρημενος DIYer (ιδιοκατασκευαστης Ενισχυτικων) παρουσιαζει στο Internet συγκριση των πυκνωτων σηματος Paper in Oil – Alu foil της Jensen, με τους Metallized Polypropylene Auricaps της Audience, και τριτον, με κατευθειαν συνδεση απουσια πυκνωτου, δηλαδη με χρηση ενος απλου αγωγου. Το συμπερασμα του ειναι εν περιληψει οτι, μεταξυ Jensen και Auricaps δεν εχει ακουστες διαφορες. Ομως, μεταξυ απλου αγωγου και Paper-in-Oil προτιμαει την υπαρξη των συγκεκριμενων Πυκνωτων, και οχι την απευθειας συζευξη που δεν παραλλασει το σημα, καθως βρισκει οτι ο Ηχος που προκυπτει με αυτους τους Πυκνωτες ειναι πιο πλουσιος και ευχαριστος !
Εαν λοιπον το ζητουμενο δεν ειναι τελικα η Υψηλη Πιστοτητα εννοουμενη με βαση τον ορισμο της (βλεπε παραπανω), τοτε εξηγουνται καποια πραγματα. Οπως το γεγονος οτι ακομη και σημερα υπαρχει Audiophile κοινο (μικρο ειναι η αληθεια) που μεταφεροντας μια Φανταμενταλιστικη θεωρηση σε Ακουστικο επιπεδο, επιμενει σε Ενισχυτικα που παραγουν εκεινο τον παλιο-βαρυ Vintage ηχο. Σημερα, θα μπορουσε ισως καποιος να κατανοησει τετοια ταση, εαν την συναντουσε σε αλλους λαους, που το βιοτικο τους επιπεδο επετρεπε να διαθετουν παρομοια Ηχοσυστηματα τοτε που μεσουρανουσαν, ωστε η γοητεια τους να φτανει μεχρι τις ημερες μας, σαν προσκολληση σε κατι παραδοσιακο η σαν νοσταλγικη διαθεση (π.χ σαν τις Harley-Davidson), παροτι σημερα προσφερονται πολυ καλυτερες Ακουστικα λυσεις.
Πηγή:
------- Audio Craftworks ---------
------- Μιχάλης Σπέρτος ---------
Πρόσφατα Άρθρα
Διαφήμιση
Μήνυμα vBulletin