Η κατασκευή δεν είναι κάτι το καινούργιο, είναι όμως φτιαγμένη από φθηνά υλικά που τα βρίσκει κανείς εύκολα και είναι ένα χρήσιμο εργαλείο σε κάθε ερασιτεχνικό εργαστήριο. https://youtu.be/AjKDCksFFH8
Η κατασκευή δεν είναι κάτι το καινούργιο, είναι όμως φτιαγμένη από φθηνά υλικά που τα βρίσκει κανείς εύκολα και είναι ένα χρήσιμο εργαλείο σε κάθε ερασιτεχνικό εργαστήριο. https://youtu.be/AjKDCksFFH8
Συγχαρητήρια για την κατασκευή σου! Πες μας αριθ σπειρών δευτερεύοντος από περιέργεια;
Τα ηλεκτρόδια που χρησιμοποιεί είναι από υλικό με αντίσταση μεγαλύτερη του χαλκού; Βλέπω ότι πυρώνονται και αυτά ενώ μάλλον δεν πρέπει;
Δεν είμαι γνώστης ας απαντήσουν οι πιο ειδικοί.Αν έβαζα πχ τα ηλεκτρόδια TIG βολφραμίου είναι δύστηκτα και δεν ερυθροπυρώνονται εύκολα αλλά η μεγάλη τους αντίσταση σε σχέση με τον χαλκό μειώνει το ρέμα κόλλησης;
Στο δευτερεύων βάζουμε 2 σπείρες.Το πολύμετρο θα δείξει περίπου 2 V. Ο χαλκός έχει χαμηλότερο σημείο τήξης από το σίδερο γι αυτό ύστερα από λίγη ώρα τήκεται. Οι λαμαρίνες είναι το πολύ 1 χιλ. ενώ τα ηλεκτρόδια τουλάχιστον 4-4,5 χιλ. Για αγωγιμότητα θερμική και ηλεκτρική καθώς και σημεία τήξης έχω συμπληρώσει από κάτω στοιχεία πινάκων. Καλλίτερη λύση είναι ίσως ηλεκτρόδια από ασήμι (άργυρο) που έχουν μεγάλο κόστος.Παράθεση:
Αρχικό μήνυμα από IRF
Μάριε (mariost), πολλά συγχαρητήρια για την κατασκευή!
Βλέποντας, όμως, το βίντεο, παρατηρώ ότι του ζητάς να κάνει κάτι που αδυνατεί, δηλαδή σε συνεχή λειτουργία να κολλήσει 2 λεπτά ελάσματα.
Πολλά χρόνια πριν, είχα κατασκευάσει παρόμοια ηλεκτροπόντα (ακόμη λειτουργεί), αλλά σε παλμική λειτουργία, για κόλληση των συρμάτων του θερμοζεύγους, με διάμετρο της τάξης 0,2-1,5 mm.
Ο μετασχηματιστής ήταν της ηλεκτροκόλλησης, με δύο σπείρες στο δευτερεύον, σύρμα-χάλκινη πλεξούδα. Ρεύμα δευτερεύοντος - περίπου 1000 Α. Η διάρκεια του παλμού, από 0,5 έως 50 περιόδους των 50 Hz, ελεγχόταν στο πρωτεύον, με ένα "τράηακ", των 10 Α. Τα ηλεκτρόδια, από χαλκό, διαμέτρου 10 mm. Το ένα ηλεκτρόδιο είχε πλατιά βάση, ενώ το άλλο, το πάνω, που μπορούσε να κινείται, είχε σχήμα μολυβιού, με "μύτη" περίπου 3 mm.
Στην κόλληση του θερμοζεύγους, το πάνω ηλεκτρόδιο πίεζε τα δύο σύρματα, που ήταν σταυρωτά, προς το πλατό του δεύτερου. Ακολουθούσε παλμός ρεύματος με διάρκεια περίπου 1-2 περιόδων και τα σύρματα κολλούσαν, δίχως να οξειδωθούν. Κολλούσε και σύρμα σε έλασμα, αλλά το έλασμα ήταν από νικέλιο. Κολλούσε και δύο ελάσματα, αλά από νικέλιο και αυτά. Το μόνο πρόβλημα που αντιμετώπιζα ήταν η έκρηξη στο σημείο επαφής, και επομένως η κοπή των συρμάτων αντί για κόλληση, όταν η μηχανική πίεση στα δύο ηλεκτρόδια δεν ήταν επαρκής.
Επομένως, δες αν η κατασκευή σου μπορεί να τεθεί σε παλμική λειτουργία, προκειμένου να αποφύγεις την οξείδωση των ελασμάτων.
Βασίλειος.
Γνωρίζω από σχετικά βίντεο ότι οι επαγγελματικές ηλεκτροπόντες δουλεύουν με στιγμιαίο ρυθμιζόμενο παλμό ανάλογα με το είδος και το πάχος των υλικών επειδή όμως δεν την χρησιμοποιώ συχνά δεν έψαξα για κύκλωμα παλμού.Από 1 χιλ και πάνω χρησιμοποιώ την ινβέρτερ σε λίγα amper. Θα σου ήμουν ευγνώμων αν μου έδειχνες που να ψάξω για κάποιο τέτοιο κύκλωμα.(Γνωρίζω αρκετά ηλεκτρολογικά - στα ηλεκτρονικά είμαι σχετικά ερασιτέχνης σε αρχικό στάδιο).Ευχαριστώ για την παρατήρηση. Να είσαι καλά.
Μάριε, στο θέμα που αναφέρεσαι δεν μπορώ να σε βοηθήσω. Άλλωστε, με την ηλεκτροπόντα ασχολήθηκα για λίγο, όσο χρειαζόταν για να κατασκευαστεί, αυτοσχεδιάζοντας από συνήθεια. Πέρασαν πολλά χρόνια από τότε και το σχέδιο της ηλεκτροποόντας, δυστυχώς, το έχω χάσει.
Βασίλειος.
Το πιο βασικο ειναι να βαλεις μεγαλυτερα ηλεκτροδια τουλαχιστο 12-16 και το πανω με μυτη για να αναγκασεις το ρευμα να δυσκολευτει να περασει μεσα απο τα προς κολυση αντικειμενα αρα εκει θα κοκκινησουν. Λογω μεγεθους δεν θα ζεστενονται ευκολα
Απο οτι ειδα εχεις ενα 16αρι καλωδιο που καταληγει σε 6 αρα λογικο να κοκκινιζουν τα ηλεκτροδια.
Τα ηλεκτροδια πρεπει να ειναι πιο χοντρα απο το καλωδιο μεταφορας ή το ιδιο παχος
Ευχαριστώ πολύ έχω μία βέργα χαλκού καθαρού δεκάρα.Θα το δοκιμάσω.
παιδια εκανα και εγω την μετατροπή ενος μετασχηματιστή απο φουρνο μικ/των αρχικά σαν την χαρα της δημιουργιας και να κανω διαφορα τεστ χωρις να τον εχω αναγκη αμεσα.
Λογω δικου μου λαθους οπως εν τελει αποδειχτηκε δεν χρησιμοποιησα τη μεθοδο με το σιδηροπριονο, κοψιμο του δευτερευοντος και αφαιρεση του αλλα εφαγα με ντρεμελ τη εργοστασιακη ηλεκτροκολληση του μετασχηματιστη και με μια σφυρια ελυσε ολοκληρος και αφαιρεθηκαν ομορφα ολα τα τυλιγματα. Δυστυχως ομως αυτη η διαδικασια δεν αναφερουν πολλοι οτι κλωνιζει το μετασχηματιστη και παρατηρησα οτι ενω πριν την λυση του μετασχηματιστη το πρωτευων ειχε μια επαγωγη 830mH μετα το δεσιμο του επεσε στα 600mH περιπου (το πρωτευων τυλιγμα δεν υπεστει φθορα κατα τη λυση του μετ/στη). Παρολα αυτα ο μετασχηματιστης φαινεται να λειτουργει κανονικα και εντυπωσιακα θα ελεγα, καταφερα στην πρωτη δοκιμη να λιωσω σχεδον (φοβηθηκα μην καω και σταματησα...) ενα ατσαλοκαρφο 3mm παχος, εντουτοις ομως τραβαει 4Α μετρημενο με πολυμετρο χωρις φορτιο. Ειναι φυσιολογικα τα 4Α αυτα δηλαδη πανω απο 800w χωρις φορτίο? Ο μετασχηματιστης ειχε τα λεγομενα magnetic shunts που τα αφαιρεσα. Αν τα επαναφερω στη θεση τους θα πεσουν λιγο τα Ampere εν κενω?