Μια φορά και ενα καιρό οι ωραίοι ονειροπόλοι των Ερτζιανών...
Μια φορά και ενα καιρό πρίν πολλά χρόνια ήταν κάτι παιδιά κάθε ηλικίας που τρελαίνονταν για πειραματισμούς,
Αυτά λοιπόν τα παιδιά κλείνονταν στο δωμάτιο τους - εργαστήριο τους μέρες ολόκληρες με χαλασμένα ραδιόφωνα και τηλεοράσεις αργότερα,
και έφτιαχναν πειρατικούς ραδιοσταθμούς η αλλιώς όπως συνηθίζω να λέω ερασιτεχνικούς πομπούς στα ΑΜ & FM αργότερα...
Τότε δεν υπήρχαν τεχνολογικές δυνατότητες εντοπισμού τους και κανείς δεν έδινε σημασία αν δεν του χάλαγαν την τηλεόραση (αυτό πολύ αργότερα)...
Ομως υπήρχαν και οι καλοθελητές πάντα πρόθυμοι να πατάξουν το τεράστιο έγκλημα αυτών των εραστών, γείτονες που είχαν παράπονα ή που είχαν μια κόρη
που ήταν ερωτευμένη με τον εκφωνητή που σαγηνευτική φωνή προσκαλούσε σε επικοινωνία και αφιερώσεις, ή κάποιοι άλλοι επειδή
δεν άντεχαν την τόση δημοσιότητα στη διπλανή πόρτα ή θα ήθελαν και αυτοί το ίδιο αλλά δεν μπορούσαν, ή και οι άλλοι ερασιτέχνες που δεν άντεχαν επίσης των ανταγωνισμό αργότερα...
Ομως πέρα απο τα κακά δυνά που προσέφερε αυτό το ευγενές άθλημα είχε και καλά, είχε ρομαντισμό, ερωτισμό, αγάπη για νέες γνώσεις, δημιουργία, και μαγεία...
Τα παραμύθια όμως εχουν τέλος και αυτό το είπανε ελεύθερη ραδιοφωνία και όλοι σχεδόν χάρηκαν (οι περισσότεροι) που δεν θα ήταν παράνομοι και στήριξαν τη ιδέα και αφού την είδαν να
υλοποιήτε τότε τους έπιασε κόμπος στο στομάχι και ή την κάνανε με ελαφρά για αλλού ή σαν κολλημένοι απατημένοι ζηλιάρηδες εραστές έμπιξαν κάτω τα πόδια και πιθανά να ταλαιπωρούνται μέχρι και σήμερα.
Χρήμα να έχεις, όρεξη επιμονή και όλα γίνονται...
Ολα αυτά τα χρόνια ακούω για τον σταθμό του πολυτεχνείου και για τους επίδοξους ιδιοκτήτες ή μελλοντικούς ιδιοκτήτες των της εποχής εκείνης που κατα καιρούς εχω δεί, μοιάζει σαν το δήθεν τίμιο ξύλο που εμπιστευτικά δίνουν διάφοροι εδώ και εκεί...
Ξεκινάμε με μια λίστα καταγεγραμμένων ερασιτεχνών FM της εποχής ατυχώς κουτσουρεμένη απο μέγιστη καταστροφή σε κατάσταση πανικού απο ενα καλό φίλο που δεν είναι πιά κοντά μας,
πολύ μικρότερη μιάς τεράστιας λίστας που είχαμε κρατήσει απο...ήταν Δεκέμβρης του 76 το κρατικό έπαιζε Paul Anka, Beatles, Stones, κάπου δίπλα στο κρατικό ακούω τον πρώτο ερασιτέχνη με φφφφφ στο μικρόφωνο ενα δύο, δοκιμές απο το ράδιο κάτι...και στο καπάκι paint it black...ήταν η αρχή...τι πώς υπάρχουν ερασιτέχνες στα FM?
Την επόμενη μέρα κιόλας ενα παλιό Vega 107 ραδιόφωνο ήταν το υποψήφιο θύμα μου αν θυμάμαι καλά EF80 & EL84 και τρεχάλα στους φίλτατους πόντιους απο καταγωγής τότε νεαρούς αδερφούς που έκαναν ντεμπούτο σαν επισκευαστές της γειτονιάς Θανάση και Σωτήρη για πληροφορίες πρός Έλληνες επίδοξους αεροπόλους...έφαγα πόρτα και συμβουλές να μείνω μακρυά...θα σκοτωθείς, θα σε κλαίει η μανούλα σου άστα αυτά πήγαινε παίξε μπάλα, κρυφτό και κάνε ποδήλατο και έλα σε 5 χρόνια να σου πούμε...αφού επιμένεις φτιάξε κανά ραδιοφωνάκι με AC108-109 και άστα αυτά... Αυτό ήταν σε 20 μέρες είχα βρεί κυκλώματα, σχέδια, AC,BD,BC, αλλά πήρε σχεδόν ενα χρόνο ο μεταβλητός του Vega να μείνει με 4 φύλλα και η EF80 έπαιζε και τα έπαιζε κάπου στους 102 Mhz και σιγά να μην ήταν μόνο αυτή η συχνότητα της με σταθερό αποζευκτικό μεταξύ άνοδου κεραίας...με κλειστό δίπολο τηλεόρασης και 300Ω με καλώδιο πλακέ που έσπαγε, λίγο αργότερα πήρα 75Ω και αργότερα είχα μιά καλούμπα RG58 αγορασμένη απο παλαιοπώλη στο μοναστηράκι που δεν ήξερε τι είχε...και η κεραία πήγε 25 μέτρα...και σχέδιο αντιγραφή στο χέρι απο παλαιό βιβλίο αγνώστου ταυτότητας Ελληνικό απο τον πατέρα ενός φίλου που αντιγράψαμε κρυφά, φυσικομαθηματικός αυτός που είχε στην αποθήκη απο την Θεσσαλονίκη σαν φοιτητής ενα μεσαντζίδικο με μιά λυχνία πιθανά 6L6 δεν θυμάμαι...
Αφιερωμένο εξαιρετικά σε όλους αυτούς που έτρεχαν στα παζάρια, στις μάντρες, στα μαγαζιά αργότερα στο μοναστηράκι, στις εταιρείες πολύ αργότερα για να υλοποιήσουν το μεράκι τους.
Αφιερωμένο σε όσους ξενύχταγαν πάνω απο ενα τσίγκο και έπιαναν την υψηλή, καρβούνιαζαν, τρύπαγαν, κόλαγαν, ξεβίδωναν, συντόνιοαν, άπλωναν καλώδια και κεραίες στις ταράτσες, έτρεχαν με ενα τρανζιστοράκι στο χέρι να δούν που ακούγονται έκαναν κλήσεις για control και πάλι απο την αρχή...πάνω στην ταράτσα, το μαλλί κατσάρωσε αρκετές φορές, οι ασφάλειες έπεσαν, τα μπάμ μπούμ πήγαν και ήρθαν ενα ταψί μικρό χάλκινο τετράγωνο έγινε το σασσί....:lool:
Και πρός το τέλος του 77 και ενώ προσπαθούσα να συνομιλήσω με αρκετούς που έβγαιναν εκείνη την εποχή ναι η πρώτη συνομιλία ήταν γεγονός η χαρά απερίγραπτη και το πείσμα 1000% επάνω για περισσότερες συνομιλίες...
Tην λίστα ανακάλυψα λοιπόν πρόσφατα σε κάτι παλιά κουτιά με φωτογραφικό έντυπο και υλικό της εποχής...
Κοιτάζοντας πίσω μόνο αίσθημα συγκίνησης μπορώ να βγάλω...οι πικρίες και οι στεναχώριες ήταν πολύ λίγες και μικρές μπροστά στο μεγαλείο της τρέλλας μας...
Να σημειώσω και τους γραφικούς που ήθελαν τάξη στο χάος και βάφτιζαν τον εαυτό τους σερίφη των ερτζιανών και εννοχλούσαν όλους τους ερασιτέχνες να ανέβουν χιλιάδα στο χαρακτηριστικό...ακόμη και με κάρφωμα απειλούσαν!!!
Να θυμηθώ την καταγγελία ηχογραφημένη απο αρκετούς τότε για να βρεί σπίτι και αξιοπρέπεια η τρέλλα μας να γίνομε νόμιμοι και αιώνια εραστές που δεν...μας πήγε...
Η λίστα περιέχει κάποια χαρακτηριστικά πιθανά αλλαγμένα αρκετές φορές απο τους ιδιοκτήτες για ευνόητους λόγους και μιά και δυό και τρείς φορές, πολλοί πιθανά έχουν φύγει...
Σας προτρέπω να προσθέσετε ότι ξέρετε και αν έχετε υλικό απο δικά σας τεφτέρια ετσι ώστε να ξυπνήσουμε αναμνήσεις.
Για να θυμούνται οι παλαιότεροι και να μαθαίνουν οι νεώτεροι...
Καλό μας ταξίδι...
