0
Και πιο σωστή είναι, και δουλεύει αλλά εφαρμόζεται μόνο σε ραδιόφωνα και δέκτες όπου η τάση τροφοσοσίας της ανόδου είναι αρκετά μεγαλύτερη από του σκριν και υπάρχει αντίσταση πτώσης τάσης για το σκριν. Βέβαια οι ενδείξεις δεν είναι γραμμικές ούτε καν λογαριθμικές, όπως τον δέκτη Collins R388. Είναι όμως υπεραρκετές για συγκριτικές μετρήσεις σημάτων που άλλωστε αυτές είναι και το ζητούμενο στα περισσότερα ραδιοερασιτεχνικά πειράματα. Δεν είναι όμως δυνατόν να χρησιμοποιηθεί αυτή η μέθοδος σε ραδιόφωνα όπου οι τάσεις τροφοδοσίας ανόδου και σκριν είναι περίπου ίσες, όπως στα ραδιόφωνα με λυχνίες που τα νήματα είναι συνδεδεμένα σε σειρά και τροφοδοτούνται από 110V (πχ 12SA7, 12SK7, 12SQ7, 50L6, 35Z5). Επίσης, προσοχή σε ραδιόφωνα που έχουν λυχνίες τύπου 6SA7/6BE6, 6SK7(6SG7)/6BA6 και τα σκριν είναι συνδεδεμένα μαζί με κοινή αντίσταση πτώσης τάσης (για οικονομία). Το σκριν της 6SA7/6BE6 λειτουργεί σαν μια ωραιότατη σταθεροποιήτρια τάσης και μηδενίζει τη μεταβολή τάσης σκριν της λυχνίας IF. Αν το ράδιό σας είναι τέτοιου τύπου (όπως πχ ένα RCA Q22 της γιαγιάς μου) πρέπει να ξεχωρίσετε τα δυο σκριν και να τα τροφοδοτήσετε με ξεχωριστές αντιστάσεις. Αν είναι με λυχνίες τύπου ECH81, EF/EBF89 ή ECH41, EF41 τότε λειτουργεί και με κοινή αντίσταση, ακόμη και με διαιρέτη τάσης. Όλα όσα σας έγραψα είναι δοκιμασμένα και δουλεύουν. Καλή επιτυχία!
Απάντηση με παράθεση
