0
Ξαναλεω ,εχω ενα τροχο που πανω του στηριζω ενα μαγνητη.
Πολυ κοντα στην περιφερεια του τροχου σε σταθερο σημειο στο αμαξωμα στηριζω το αισθητηριο.Καθε φορα που ο μαγνητης περναει μπροστα απο το αισθητηριο,το αισθητηρια παραγει ενα παλμο.Αν γυριζω αργα τον τροχο παραγονται ολοϊδιοι παλμοι που χρονικα απεχουν μεταξυ τους καποιο χρονικο διαστημα t.Αν περιστρεψω τον τροχο με τη διπλασια ταχυτητα τοτε παραγονται ολοϊδιοι παλμοι με τους προηγουμενους που ομως απεχουν μεταξυ τους t/2
Πιο απλα αν τρεξω τον τροχο για ενα δευτερολεπτο με μια ταχυτητα δεδομενη εστω οτι θα παρω 10 παλμους Αν τωρα τον τρεξω με τη διπλασια ταχυτητα παλι ενα δευτερολεπτο τοτε θα παρω 20 παλμους.Αφου ο χρονος ειναι σταθερος ,ενα δευτερολεπτο,και ο αριθμος των παλμων διπλασιος αρα ο ενας παλμος διαδεχεται τον αλλο σε μικροτερη χρονικη αποσταση.
Αυτο ακριβως εκμεταλευεται ο μικρουπολογιστης για να γνωριζει ,να υπολογιζει, την ταχυτητα του τροχου.
Τελευταία επεξεργασία από το χρήστη ΘΥΜΙΟΣ : 30-12-11 στις 20:39
Αυτό που προσπαθείτε να περιγράψετε με μία λέξη ονομάζεται ...!!
Πέρα από αυτό, στην προκειμένη περίπτωση κατά πάσα πιθανότητα πρόκειται για επαγωγικό αισθητήρα.
Μαζί με την όποια μηχανική σχέση,τα πολλά 'δόντια' υπάρχουν για να αυξηθεί η λεπτομέρεια της γωνίας (μείωση σφάλματος).
Θύμιο και Steeve σας ευχαριστώ! Ήσασταν πλήρως κατανοητοί και με απλά λόγια