13
Πρόλογος
Θα θυμάστε βέβαια, την περίοδο γύρω από τις τελευταίες εκλογές, που οι δημοσιογράφοι και οι διάφοροι πολιτικοί αναλυτές μας έπρηζαν με το "τέλος της μεταπολιτευτικής περιόδου". Επειδή έχω ένα κόλλημα με την αποσαφήνιση των λέξεων, γιατί πιστεύω ότι όταν χρησιμοποιούμε μια έννοια θα πρέπει να εννοούμε όλοι το ίδιο πράγμα, ας ξεκαθαρίσουμε κάτι, ιδιαίτερα για τους πιο νέους.
- Στρατιωτική δικτακτορία (ή καλύτερα "δικτακτορία των στρατιωτικών"):
Περίοδος δικτακτορικής διακυβέρνησης της χώρας από ομάδα στρατιωτικών που κατέλαβαν την εξουσία με αναίμακτο πραξικόπημα την νύχτα της 20ης προς την 21η Απριλίου του 1967. Δεδομένου ότι η αντίδραση ήταν μηδενική, αφού εδραίωσαν την εξουσία τους συγκέντρωσαν τους πολιτικούς της εποχής και σε όσους δεν θέλησαν να παραμείνουν στη χώρα έδωσαν τα διαβατήριά τους και τους ξαπόστειλαν στο εξωτερικό για να οργανώσουν εκεί την "αντίσταση". Φυσικά οι περισσότεροι διάλεξαν το Παρίσι για τόπο εξορίας. Άλλοι πήγαν στην Αμερική (γύρισαν δηλαδή στην πατρίδα τους). Μάλιστα, επειδή οι αφελείς συνταγματάρχες πίστευαν ότι δεν πρέπει Έλληνες πρώην υπουργοί και πρωθυπουργοί να περιφέρονται ως επαίτες στο εξωτερικό τους έστελναν κανονικά και τη σύνταξή τους!
Σε όλη τη διάρκεια της δικτακτορικής διακυβέρνησης εκδηλώθηκαν μόνο δυο σοβαρές αντιστασιακές πράξεις. Η πρώτη ήταν το κίνημα του τότε βασιλιά Κωνσταντίνου, τον Δεκέμριο του ίδιου έτους, που απέτυχε και ό ίδιος κατέφυγε στο Λονδίνο. Η δεύτερη ήταν το περιώνυμο "πολυτεχνείο" που παρά το απίστευτο παραμύθιασμα των παιδιών κάθε χρόνο στα σχολεία, δεν είχε καμμιά επίδραση στο καθεστώς αφού όχι μόνο δεν "έρριξε τη χούντα" αλλά ούτε και προκάλεσε κάποια αλλαγή αφού και η απομάκρυνση του Παπαδόπουλου και του Μαρκεζίνη την 25η Νοεμβρίου 1973, δηλαδή μια εβδομάδα μετά, ήταν προαποφασισμένη. Άντε, στις αντιστασιακές πράξεις να προσθέσουμε και την πολυδιαφημισμένη διαφυγή του αντιτορπιλλικού "Βέλος" στην Ιταλία, όπως και την άγνωστη διαφυγή ενος DACOTA στην τότε Σοβιετική Ένωση. Τους υπόλοιπους "νεοαντιστασιακούς" μήν τους πιστεύετε. Είτε συνεργάστηκαν με το δικτακτορικό καθεστώς, είτε ήταν χωμένοι στα λαγούμια τους.
Η δικτακτορία έληξε την 24η Ιουλίου 1974 με την παράδοση της εξουσίας στους ίδιους πολιτικούς, αυτους που πριν 7 χρόνια τους είχε ξαποστείλει. Καταλυτικό γεγονός ήταν η εισβολή των Τούρκων στην Κύπρο (Αττίλας 1), όπου δημιούργησαν ορισμένα προγεφυρώματα και θύλακες (περίπου 3% - 4% του νησιού). Καθοριστικό ρόλο έπαιξαν επίσης καί οι αφόρητες πιέσεις του αμερικανικού παράγοντα. Αντίθετα με ότι συμβαίνει σε άλλες χώρες η μετάβαση στη δημοκρατική διακυβέρνηση ήταν το ίδο ήρεμη όπως και η κατάληψη της εξουσίας (αναφέρομαι στον ελλαδικό χώρο γιατί τα γεγονότα της Κύπρου είναι ένα ολόκληρο ξεχωριστό βιβλίο). Αξίζει να σημειωθεί ότι τις επόμενες δυο δημοκρατικές κυβερνήσεις υπό τον Κωνσταντίνο Καραμανλή (επονομαζόμενο και "εθνάρχη" ή "εθνοσωτήρα") ώρκισε ο δικτακτορικός Πρόεδρος της Δημοκρατίας, Στρατηγός Φ. Γκιζίκης. Αξίζει επίσης να σημειωθεί ότι ενώ αμέσως μετά τη μεταπολίτευση δόθηκε γενική αμνηστεία, αυτή στη συνέχεια ανακλήθηκε και οι πρωταίτιοι του πραξικοπήματος κάθισαν στο σκαμνί εκτός από δυο που διέφυγαν στην Ν. Αμερική. Καταδικάστηκαν σε θάνατο που μετατράπηκε σε ισόβια και παρέμειναν στη φυλακή. Κάποιοι αποφυλακίστηκαν σε βαθιά γεράματα. Κάποιοι αρνήθηκαν να ζητήσουν χάρη και πέθαναν στη φυλακή όπως ο επικεφαλής του πραξικοπήματος Γεώργιος Παπαδόπουλος. Αυτοί που διέφυγαν γύρισαν, σε βαθιά γεράματα και αυτοί, χωρίς να τους ενοχλήσει κάποιος.
-Μεταπολιτευτική περίοδος ή απλά "μεταπολίτευση"
Είναι η περίοδος που άρχισε με την παράδοσή της εξουσίας από τη δικτακτορική κυβέρνηση στους πολιτικούς και το σχηματισμό κυβέρνησης "εθνικής σωτηρίας" με στελέχη από όλο το πολιτικό φάσμα (εκτός από το ΚΚΕ που τότε ήταν εκτός νόμου). Ιστορικά, στην περίοδο αυτή θα πρέπει να τοποθετηθεί η κορύφωση του δράματος της Κύπρου αφού το 40% του κυπριακού εδάφους καταλήφθηκε μετά την επιχείρηση "Αττίλας 2" των Τούρκων, που εξαπολύθηκε την 15η Αυγούστου 1974, δηλαδή τρεις εβδομάδες μετά την ανάληψη της εξουσίας από την δημοκρατική κυβέρνηση. Σε όλη την περίοδο την εξουσία μοιράστηκαν δυο κόμματα, το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ, με τη μερίδα του λέοντος να ανήκει στο πρώτο. Μια εξαίρεση ήταν το 1989 όταν μετά από αλλεπάλληλες εκλογές συνεργάστηκαν στην κυβέρνηση η ΝΔ με τον Κ. Μητσοτάκη και ο Συνασπισμός της Αριστεράς, στον οποίο συμμετείχαν όλα τα αριστερά κόμματα και το ΚΚΕ με τον Χ. Φλωράκη, προκειμένου να φύγει από την εξουσία ο Ανδρέας Παπανδρέου. Το γεγονός της συνεργασίας ενός δεξιού κόμματος με ένα κομμουνιστικό σταλινικής νοοτροπίας άφησε ξερούς τους ξένους και ουσιαστικά αποτελεί ένδειξη ανωμαλίας του πολιτικού συστήματος.
Κατά τη διάρκεια της μεταπολίτευσης έγιναν θαυμαστά πράγματα, όπως η πλήρης ένταξη της Ελλάδας στην ΕΟΚ (νυν ΕΕ), η αλλαγή του νομίσματος από την Δραχμή στο Ευρώ και άλλα πολλά. Ένα μόνο δεν έγινε ποτέ. Δημοψήφισμα. Για την ακρίβεια έγινε ένα μόνο δημοψήφισμα το 1975 για να επιλέξει ο λαός τη μορφή του πολιτεύματος: Βασιλευομένη Δημοκρατία ή Προεδρευομένη Δημοκρατία. Επέλεξε το δεύτερο.
Λένε ότι η μεταπολιτευτική περίοδος έληξε με τις εκλογές του Μαΐου του 2012 όταν ΝΔ και ΠΑΣΟΚ (αντε και η ΔΗΜΑΡ) συνεργάστηκαν στην κυβέρνηση για να βγάλουν τη χώρα από τη δεινή κρίση που την έρριξε ...η εφτάχρονη διχταχτορία πριν από 40 ολόκληρα χρόνια.
Συνεχίζεται...