Δεν ασχολούμαι με ΠΙΚ αλλά οι γενικές αρχές ισχύουν παντού σε τέτοιες περιπτώσεις. Θα πρότεινα λοιπόν τα εξής
1. Πυκνωτής 10μ ακριβώς δίπλα στο βασικό ποδαράκι τροφοδοσία του μΕ. Προσοχή αυτπος δεν αναιρεί την αναγκαία ύπαρξη ενός 100 νανο επίσης εκεί!
2. Η πίστα προς τα ποδαράκια τροφοδοσίας του μΕ να παχαίνει αμέσως μετά (ή όσο το δυνατόν πιό άμεσα) μετά την απομάκρυνση από το ποδαράκι του ολοκληρωμένου! Στο σημείο αυτό συνήθως μπαίνει ο 10μ του 1.
3. Η πίστα γειώσεως - 0 να παχαίνει όσο το δυνατόν πιό άμεσα και να καταλήγει το συντομότερο δυνατόν σε κεντρικό σημείο γειώσεως - 0 ακόμα & αν μεταφέρεται σε επίπεδα της πλακέτας για αυτό.
4. πόδια RST ή MCLR ποτέ στον αέρα! Αν απενεργοποιούνται από το πρόγραμμα σας΄τότε ΟΚ. Αν όχι, τότε πάντα αντίσταση μεταξύ 4.7Κ & 22Κ με επίσης πυκνωτή προς γη από το πόδι, τιμής 1 εώς το πολύ 10 νάνο! Το να γίνει λίγο αργότερα η αρχική εκκίνηση είναι πιό αποδεκτό από το να χτυπάει επανεκκίνηση σε κάθε τυχαίο γεγονός στατικής εκφόρτισης τριγύρω στο μηχάνημα!
5. Η τροφοδοσία μας να μπορεί να αντέξει το ρεύμα λειτουργείας του μΕ για τουλάχιστον μερικά μικροδευτερόλεπτα πριν φύγει εντός του κυκλώματος! Αυτό είναι σε κάποιες περιπτώσεις σωτήριο... αλλά δεν γίνεται πάντα δυνατόν!
6. Επιλέγουμε πάντα να προγραμματίζουμε τον μΕ ώστε να έχει την μικρότερη δυνατή κατανάλωση, με επιλογή του στάτους των αχρησιμοποίητων ποδιών του όπως ο κατασκευαστής προτείνει! Δεν αφήνουμε ΤΙΠΟΤΑ στην τύχη, ή το θεωρούμε αδιάφορο για την εφαρμογή μας!
7. Στο κύκλωμα (τροφοδοτικό) που θα δίνει την τάση στον μΕ επιλέγουμε χωρητικότητα εισόδου σχετικά μεγαλύτερη της υπολογιζόμενης για το θεωρητικό ρεύμα παροχής μας, συνήθως το 2πλό αυτής!
8. Στην έξοδό του έχουμε χωρητικότητα τουλάχιστον το μισό της εισόδου! Ακόμα και αν θεωρητικά είναι υπεραρκετή μια άλλη τιμή, δεν επαφιόμαστε σε αυτήν αν είναι <30% της χωρητικότητας εισόδου!!! Συμπληρωματικές χωρητικότητες εσωτερικότερα του κυκλώματος δεν συνυπολογίζονται ως δεδομένα γραμμικά προστιθέμενες... γιατί ανάλογα την απόσταση διαδρομών και των ενδιάμεσων πιστών και επιπέδων, & με διαφορετικά πάχη/μήκη, δεν ανταποκρίνωνται άμεσα ως προς την έξοδο στο πόδι του σταθεροποιητικού μας!!! Πολλές φορές μιά λεπτή πίστα σε μαίανδρο λειτουργεί ως στραγγαλιστικό πηνίο ακόμα και αν έγινε καταλάθος!!!
9. Το πως θα διαρρέεται τελικά η επιστροφή προς το 0 πάνω στην πλακέτα μας είναι κάτι που η εμπειρία θα βοηθήσει τελικά να το καθορίσεται, ανεξάρτητα του καθαρά θεωρητικά προτεινόμενου τρόπου!
Υπάρχουν και άλλα ως προτάσεις, αλλά ακολουθώντας τα παραπάνω θα βρείς ότι μπορείς να αποφύγεις προβλήματα σαν αυτό σε >80% των περιπτώσεων! Μετά αν πέσεις στο 20% ή χειρότερα, θέλει ψάξιμο... μέχρι και σε ακραίες περιπτώσει όπως το πως στρίβει μια πίστα στην πλακέτα!!!