Bungard Vs Velleman PCB
2
Πριν κανένα χρόνο είχα πάρει μια πλακέτα φωτοευαίσθητη για να την έχω εφεδρική. Μιας και βαριόμουν να κατέβω στον Φανό στο κέντρο, αναγκάστηκα να πάρω μία από τον Τριδήμα, ο οποίος όμως δεν έφερνε πλακέτες της Bungard αλλά μόνο της Velleman. Η εταιρεία Velleman για όσους δεν γνωρίζουν ειδικεύεται στην πώληση ηλεκτρονικών κατασκευών σε κιτ. Τώρα τι σχέση έχει η εταιρία με τις πλακέτες, είναι η ίδια σχέση που έχει και με τα εξαρτήματα στα προϊόντα που πουλάει. Σίγουρα κάποιος άλλος τις φτιάχνει. Αυτό σκέφτηκα και εγώ αλλά με βαριά καρδιά είπα να κάνω μια δοκιμή.
Και η δοκιμή έγινε εχτές το βράδυ όπου έπρεπε να φτιάξω 3 πλακέτες. Η μία από τις 3 είχε σχετικά μεγαλούτσικο μέγεθος και μιας και δεν μου χωρούσε στα υπόλοιπα κομμάτια που είχα από την Bungard, έπρεπε αναγκάστηκα να δουλέψω με την πλακέτα της Velleman. Κατ’ αρχή η πλακέτα της έρχεται σε αδιαφανή και αεροστεγή συσκευασία. Αυτό μάλλον πρέπει να της δίνει μεγαλύτερη διάρκεια ζωής στο φωτοευαίσθητο υλικό. Ένα αρνητικό όμως που είδα, ήταν πως δεν ήταν A4 που νόμιζα αλλά 23,5x23,5 εκατοστά. Όταν άνοιξα την συσκευασία είχε μέσα ένα χαρτάκι με οδηγίες! Διαβάζοντας στα γρήγορα τις οδηγίες, δεν μου άρεσαν οι χρόνοι που πρότεινε για έκθεση σε UV. Με λάμπες 12 με 15 W, συνιστούσε χρόνους 8 με 10 λεπτά. Μιας και παράλληλα θα έπρεπε να φτιάξω και τις μικρές πλακέτες σε Bungard, είπα να μην αλλάξω τους χρόνους που είχα μάθει να δουλεύω και έτσι άφησα τον χρόνο έκθεσης στα 130 δευτερόλεπτα. Η πρώτη έκπληξη ήρθε όταν έβαλλα την πλακέτα της Velleman στον εμφανιστή. Μέσα στα πρώτα 10 δευτερόλεπτα εμφανίστηκε πεντακάθαρα το σχέδιο, σαν να είχα χρησιμοποιήσει την μέθοδο του toner transfer. Λες και ήταν βαμμένη με ένα χρώμα μπλέ προς πράσινο σκούρο χρώμα. Καμία σχέση με το αποτύπωμα που παίρνουμε από τις πλακέτες της Bungard, που για να το δεις, πρέπει να κοιτάξεις την πλακέτα υπό γωνία και με αρκετό φως. Για να είμαι πιο σίγουρος με την εμφάνιση, την άφησα 45 δευτερόλεπτα όσο αφήνω και τις πλακέτες της Bungard. Φυσικά μετά εμφάνισα και τις μικρές πλακέτες με τα γνωστά αποτελέσματα. Οι χρόνοι αποχάλκωσης με υδροχλωρικό οξύ+περιδρόλ και στις δύο περιπτώσεις ήταν πάνω-κάτω οι ίδιοι. Τα αποτελέσματα όμως έδειξαν μια σαφή υπεροχή υπέρ της Velleman.
Untitled-1b2.jpg
Η φωτογραφία βγήκε από scanner. Όσο και να δοκίμασα με την cannon camera να βγάλω φωτογραφία απέτυχα.
Λίγο πριν ξαναβάλω τις πλακέτες στον θάλαμο UV για να διώξω τελείως το φωτοευαίσθητο υλικό, μου ήρθε μια ιδέα. Αφού η πλακέτα της Velleman έμοιαζε σαν να είχε γίνει βαφή masking, γιατί να μην το εκμεταλλευόμουν. Έτσι τύπωσα σε διαφάνεια τα pads και τα vias (αφού φυσικά έκανα πρώτα το image αρνητικό), και ξαναέβαλα την πλακέτα μαζί με την νέα διαφάνεια στο θάλαμο UV, τον ίδιο χρόνο που είχα χρησιμοποιήσει την πρώτη φορά. Μετά την εμφάνιση το αποτέλεσμα ήταν απίστευτο! Είχαν αποκαλυφθεί όλα τα τμήματα που περίμεναν να γίνουν οι κολλήσεις και όλο τα υπόλοιπο είχα παραμείνει το ίδιο σκούρο χρώμα. Αν υπήρχε και καμία μέθοδος της σταθεροποίησης του φωτοευαίσθητου υλικού, θα ήταν σαφώς πολύ καλύτερα τα πράγματα. Ακόμα και έτσι όμως το αισθητικό αποτέλεσμα ήταν πολύ καλό. Εξ’άλλου μετά το πέρας των κολλήσεων όλων των υλικών, θα περαστεί με plastic spray που θα προστατεύσει και την από κάτω βαφή.
Ξαναπέρασα την πλακέτα στο scanner για να βγάλω φωτογραφία, αλλά δεν γινόταν αισθητή η διαφορά του χαλκού με την βαφή.
Ένα αρνητικό που είδα στην Velleman ήταν ότι δεν έκανε το ίδιο κοφτό κόψιμο στο δίσκο σαν αυτό που μου κάνει η Bungard, πράγμα που σημαίνει πως το epoxy υλικό της Bungard είναι ανώτερο. Επίσης οι τιμές της Velleman στα κιτ είναι αρκετά τσιμπιμένες, οπότε λογικά θα είναι και οι τιμές της στις πλακέτες τσιμπημένες. Δεν μπορώ να θυμηθώ μετά από ένα χρόνο, σε τι τιμή είχα πάρει την πλακέτα. Επίσης να τονίσω και το γεγονός ότι η πλακέτα της Bungard είχε ημερομηνία λήξης 11ος του 2014, πράγμα που σημαίνει ότι ήταν «μπαγιάτικη».
Πάντως το μάθημα που πήρα από αυτή την δοκιμή, είναι πως δεν πρέπει να απορρίπτω τίποτε μέχρι να το δοκιμάσω ο ίδιος.
Απάντηση με παράθεση
