0
Βρηκα ενα ενδιαφερον αρθρο στο διαδικτυο για τους ΔΑΠιτες (κενταυρους και Ρεητζερς)των πρωτων μεταπολιτευτικων χρονων που οταν οταν τους αποκαλουσαν χιτες και ταγματασφαλιτες αυτοι παραδοξως ελεγαν "ζητωσαν οι χιτες και οι ταγματασφαλιτες ζητωσαν η ΟΝΝΕΔ και οι ΔΑΠιτες"Αυτο δεν μπορει παρα να δημιουργει βασιμες υποψιες οτι απογονοι φυσικοι και ιδεολογικοι χιτων και ταγματασφαλιτων βρηκαν καταφυγιο στην ΝΔ.Η πηγη του αρθρου ειναι εδω
Για να θυμούνται οι παλιοί, και να μαθαίνουν οι νέοι (πονηροί και αρουραίοι):
Αρχές-μέσα της δεκαετία του ’80 (early eighties που λένε ελληνικά).
Από τη μια η «ΕΚΟΝ Ρήγας Φεραίος Β’ Πανελλαδική» ή/και η εξέλιξή τους, οι «Αριστερές Συσπειρώσεις» και λοιπές εξωκοινοβουλευτικές ομάδες, και από την άλλη η τότε ταχέως αναπτυσσόμενη ΔΑΠ-ΝΔΦΚ/ΟΝΝΕΔ, με Ρέιντζερς, Κένταυρους και λοιπές ομάδες κρούσης.
Οταν οι πρώτοι έβριζαν τους δεύτερους «ΔΑΠίτες-Χίτες-Ταγματασφαίτες«, οι δεύτεροι παραδόξως (για την κοινή λογική) υιοθετούσαν το σύνθημα αυτό, ας πούμε για να τονίσουν την ταυτότητα της «μαχητικής εθνικοφροσύνης», που οι πρώτοι τους απέδιδαν ως βρισιά και ως μομφή.
Δηλαδή τα ΟΝΝΕΔόπουλα φώναζαν «Ζήτωσαν οι Χίτες, οι ταγματασφαλίτες, ζήτω η ΟΝΝΕΔ και οι ΔΑΠίτες«, και κάτι τέτοια.
Και η απάντηση ήταν «ΕΑΜ-ΕΛΑΣ-Μελιγαλάς» (μόλις είχε αναγνωριστεί και η Εθνική Αντίσταση, επίσημα από την ΠΑΣΟΚ το 1982).
Κάπου εκεί κοντά ήμουν, και θεωρώ ότι το σύνθημα αυτό τότε ακούστηκε και υπό τις συνθήκες που περιέγραψα, στα φοιτητικά αμφιθέατρα.