σχεδιο λαμπατου ενισχυτη & αποριες

[Dimitris AR]

λυπαμαι που δεν εχω την πειρα την δικη σας (για τα αυτονοητα ποιο πανω ) και πρεπει να βλεπω τα σχεδια ολοκληρωμενα σαν να διαβαζει μικρο παιδι
αλλα η πειρα ερχεται σιγα σιγα...μην ξεχνατε πως ακομη δεν εχω αρχισει τον πρωτο μου ενισχυτη...!
αρα...που πανε οι αντιστασεις στα σκριν και η γειωση στο δευτερευον?

Μην ανησυχεις η πειρα ερχεται σιγα σιγα οπως λες , και εμεις δεν γιναμε ξεφτερια απο την μια μερα στην αλλη ! .

Στο παρακατω σχεδιο φαινεται πως γειωνεται το δευτερευον τυλιγμα του εξοδου , οι αντιστασεις R17 και R18 ειναι οι screen (G2 ) αντιστασεις που ελεγα πριν και η αντισταση R3 ειναι η λεγομενη grid stopper , βεβαια εδω η τιμη της ειναι πολυ μεγαλη 47κ , μια αντισταση 1Κ κανει την δουλεια της , χωρις να εχουμε καθολου απωλειες στις υψηλες συχνοτητες , διοτι αυτη η αντισταση σχηματιζει ενα χαμηλοπερατο φιλτρο μαζι με τις χωρητικοτητες εισοδου της λυχνιας ( συμπεριλαμβανοντας και τις χωρητικοτητες Miller ) .

[dinos.liaskos]

αρα εχει καπως ετσι ? και η αντισταση fb?

TUBE AMP PP aris285.jpg

[VaselPi]

Κωνσταντίνε (dinos.liaskos), συγνώμη για το "Βαγγέλη", στο προηγούμενο μήνυμά μου.
Στο θέμα μας. Διαπιστώνω, ότι στο τραπέζι έχουν πέσει πολλά και διάφορα σχέδια, ασφαλώς καλοπροαίρετα και με πρόθεση να σε βοηθήσουν. Ωστόσο, πριν επιλέξεις το σχέδιο που θα δουλέψεις, να μου επιτρέψεις μερικές γενικές παρατηρήσεις.
Αυτό που ζητάμε από έναν ενισχυτή είναι:
α)-Η ποιότητα του ήχου.
β)-Η ένταση του ήχου.
γ)-Η ποιότητα + ένταση του ήχου.
δ)-Μικρή κατανάλωση ενέργειας, σε W.

Καλή ποιότητα του ήχου έχουμε σε όλα τα σχέδια που προτάθηκαν, όταν το ηλεκτρικό σήμα είναι μικρό, δηλαδή όταν η ένταση του ήχου είναι μικρή. Τα πράγματα αλλάζουν, όταν επιθυμούμε και μεγάλη ένταση του ήχου. Στην περίπτωση αυτή τα σχέδια διαφοροποιούνται σε σχέδια μέτριας και καλής ποιότητας του ήχου. Στα σχέδια καλής ποιότητας, η προσοχή εστιάζεται στις 3 τελευταίες μονάδες του ενισχυτή, από τις οποίες σε μεγαλύτερο βαθμό εξαρτάται η ποιότητα του ήχου: μετασχηματιστής εξόδου - λυχνία εξόδου - splitter.

Παράδειγμα μέτριας ποιότητας του ήχου (καλής μόνο σε μικρή ένταση) είναι το απλό σχέδιο του aris285, καθώς εδώ η λυχνία εξόδου λειτουργεί αναγκαστικά σε κλάση Α, με μεγάλο ρεύμα ηρεμίας, το οποίο θέτει τον πυρήνα του μετασχηματιστή εξόδου σχεδόν σε κατάσταση κόρου, δηλαδή στη μι γραμμική περιοχή, με επακόλουθο τις μεγάλες παραμορφώσεις του ηλεκτρικού σήματος. Στις αδυναμίες αυτές πρέπει να προσθέσουμε και τη μεγάλη ενέργεια κατανάλωσης από τον ανορθωτή της υψηλής τάσης.

Παράδειγμα σχεδίου καλής ποιότητας του ήχου είναι αυτό του p-p, στο οποίο ο πυρήνας του μετασχηματιστή εξόδου δεν είναι κορεσμένος, τα ρεύματα ηρεμίας στις δύο λυχνίες είναι μικρά (κλάση ΑΒ), αλλά και η ανορθωμένη υψηλή τάση μπορεί να γίνει μικρότερη. Στα πλεονεκτήματα αυτού του σχεδίου πρέπει να αναφέρουμε και τη μικρότερη ενέργεια κατανάλωσης από τον ανορθωτή της υψηλής τάσης.

Στα σχέδια των p-p που προτάθηκαν διακρίνω ένα αδύνατο σημείο - ο σχεδιασμός του splitter. Σχεδόν σε όλα τα σχέδια (πλην του δικού σου, post 70), η μια λυχνία εξόδου οδηγείται από την κάθοδο της λυχνίας "splitter", ενώ η άλλη, από την άνοδο. Η κατάσταση αυτή δημιουργεί μία ασυμμετρία στις τάσεις των οδηγών πλεγμάτων των 2 λυχνιών εξόδου, καθώς η αντίσταση εξόδου του ακόλουθου τάσης είναι πολύ μικρότερη από αυτή του ανοδικού κυκλώματος της λυχνίας "splitter". Η ασυμμετρία αυτή αυξάνει, όσο αυξάνει η ένταση του ηλεκτρικού σήματος στην είσοδο του splitter. Επομένως, προκειμένου να αποφύγουμε αυτήν την ασυμμετρία, τα 2 πλέγματα πρέπει να οδηγούνται από 2 ακόλουθους τάσεις ή όπως στο σχέδιό σου, δηλαδή από 2 όμοια ανοδικά κυκλώματα.

Και κάτι τελευταίο, για τον παλμογράφο. Κωνσταντίνε, στο προηγούμενο μήνυμά μου, σου τόνισα ότι το σχέδιό σου είναι καλά μελετημένο. Τι εννοούσα;
Ένα σχέδιο είναι μελετημένο καλά, όταν οι παράμετροί του εξαρτώνται κυρίως από τα παθητικά στοιχεί του κυκλώματός του (αντιστάσεις, πυκνωτές κ.λπ), και όχι των ενεργών, όπως είναι η ηλεκτρονική λυχνία. Εξαρτώνται βέβαια και από τα ενεργά στοιχεία, αλά σε πολύ μικρότερο βαθμό. Αυτό που ζητείται από τη λυχνία είναι μόνο η μεγάλη ενίσχυση. Όσο μεγαλύτερη είναι η ενίσχυση, τόσο λιγότερο επηρεάζονται οι παράμετροι του splitter από την αλλαγή η ολίσθηση των χαρακτηριστικών της λυχνίας. Στο κύκλωμά σου η ενίσχυση (ανοιχτού βρόγχου ανάδρασης) είναι περίπου 50, ενώ τα παθητικά στοιχεία που καθορίζουν την ποιότητα του splitter είναι οι 2 ανοδικές αντιστάσεις των 150 κΩ, η αντίσταση 470 κΩ, που ενώνεται με την 510 κΩ, όπως και η 510 κΩ. Επέλεξε τις αντιστάσεις αυτές όσο γίνεται πιο κοντά σε αυτές τς τιμές. Αυτό αρκεί. Αν τηρηθεί ο όρος αυτός, η ρύθμιση του splitter με παλμογράφο γίνεται περιττή.
Βασίλειος.

[aris285]

Παράδειγμα μέτριας ποιότητας του ήχου (καλής μόνο σε μικρή ένταση) είναι το απλό σχέδιο του aris285, καθώς εδώ η λυχνία εξόδου λειτουργεί αναγκαστικά σε κλάση Α, με μεγάλο ρεύμα ηρεμίας, το οποίο θέτει τον πυρήνα του μετασχηματιστή εξόδου σχεδόν σε κατάσταση κόρου, δηλαδή στη μι γραμμική περιοχή, με επακόλουθο τις μεγάλες παραμορφώσεις του ηλεκτρικού σήματος. Στις αδυναμίες αυτές πρέπει να προσθέσουμε και τη μεγάλη ενέργεια κατανάλωσης από τον ανορθωτή της υψηλής τάσης.

καλημερα σε ολους.
1. Βασιλη απο που υπολογισες οτι ειναι class A ο ενισχυτης γιατι εγω ανοιξα datasheet και τον εβγαλα ΑΒ
οριστε τα πιστηρια
6l6.jpg

2. τι ενεργεια καταναλωνεται στην ανορθωση? εδω εχουμε γεφηρα πυριτιου οχι λαμπα.

[VaselPi]

1. Βασιλη απο που υπολογισες οτι ειναι class A ο ενισχυτης γιατι εγω ανοιξα datasheet και τον εβγαλα ΑΒ
οριστε τα πιστηρια


2. τι ενεργεια καταναλωνεται στην ανορθωση? εδω εχουμε γεφηρα πυριτιου οχι λαμπα.

Αρχικό μήνυμα από aris285.

Άρη καλημέρα.
1. Στο θέμα της λειτουργίας. Όντως, τη λυχνία εξόδου μπορούμε να τη θέσουμε σε λειτουργία κλάσης Α, ΑΒ, Β, κ.ο.κ. Το ζήτημα είναι ότι στα κυκλώματα αυτού του είδους, η λυχνία, τις ελάχιστες παραμορφώσεις κάνει όταν λειτουργεί σε κλάση Α, κάπως μεγαλύτερες σε κλάση ΑΒ και μεγάλες όταν λειτουργεί σε κλάση Β.
Και κάτι ακόμη. Όταν το φορτίο στην άνοδο είναι μικρό (μεγάλες αντιστάσεις στο κύκλωμα της ανόδου), η λυχνία εξίσου καλά αποκρίνεται στις δύο ημιπεριόδους του σήματος. Όταν όμως η ανοδική αντίσταση είναι μικρή ("βαρβάτο" φορτίο στην άνοδο) και έχει χαρακτήρα αυτεπαγωγής, η λυχνία καλύτερα αποκρίνεται στην αύξηση του ρεύματος, παρά στη μείωσή του, δηλαδή στα μεγάλα φορτία παρατηρείται μία ασυμμετρία συμπεριφοράς. Λοιπόν, η ασυμμετρία αυτή είναι ελάχιστη, όταν η λυχνία λειτουργεί σε κλάση Α. Από εδώ και οι μικρότερες παραμορφώσεις. Τη λυχνία μπορούμε να τη λειτουργήσουμε και σε κλάση ΑΒ, αλλά αν θέλομε ελάχιστες παραμορφώσεις, αναγκαζόμαστε να τη λειτουργούμε σε κλάση Α.
Στα κυκλώματα p-p, οι λυχνίες εξόδου, διαδοχικά, "δουλεύουν στο φορτίο" όταν το ρεύματά τους αυξάνουν (διαδοχικό "τράβηγμα της ανοδικής τάσης προς τα κάτω"), γεγονός που επιτρέπει τη λειτουργία τους και σε κλάση ΑΒ, με πολύ μικρές παραμορφώσεις.
2. Στο θέμα της κατανάλωσης ενέργειας. Αν θέλουμε ελάχιστες παραμορφώσεις, τη λυχνία αναγκαστικά τη θέτουμε σε λειτουργία κλάσης Α, που σημαίνει μεγάλο ρεύμα ηρεμίας.
Αν, παράλληλα, επιδιώκουμε και πολλά βαττ, προκειμένου η ανοδική τάση να μην ψαλιδίζεται, αναγκαζόμαστε να αυξήσουμε την ανορθωμένη υψηλή τάση κ.ο.κ.
Βασίλειος.

[Dimitris AR]

Στα σχέδια των p-p που προτάθηκαν διακρίνω ένα αδύνατο σημείο - ο σχεδιασμός του splitter. Σχεδόν σε όλα τα σχέδια (πλην του δικού σου, post 70), η μια λυχνία εξόδου οδηγείται από την κάθοδο της λυχνίας "splitter", ενώ η άλλη, από την άνοδο. Η κατάσταση αυτή δημιουργεί μία ασυμμετρία στις τάσεις των οδηγών πλεγμάτων των 2 λυχνιών εξόδου, καθώς η αντίσταση εξόδου του ακόλουθου τάσης είναι πολύ μικρότερη από αυτή του ανοδικού κυκλώματος της λυχνίας "splitter". Η ασυμμετρία αυτή αυξάνει, όσο αυξάνει η ένταση του ηλεκτρικού σήματος στην είσοδο του splitter. Επομένως, προκειμένου να αποφύγουμε αυτήν την ασυμμετρία, τα 2 πλέγματα πρέπει να οδηγούνται από 2 ακόλουθους τάσεις ή όπως στο σχέδιό σου, δηλαδή από 2 όμοια ανοδικά κυκλώματα.

Και κάτι τελευταίο, για τον παλμογράφο. Κωνσταντίνε, στο προηγούμενο μήνυμά μου, σου τόνισα ότι το σχέδιό σου είναι καλά μελετημένο. Τι εννοούσα;
Ένα σχέδιο είναι μελετημένο καλά, όταν οι παράμετροί του εξαρτώνται κυρίως από τα παθητικά στοιχεί του κυκλώματός του (αντιστάσεις, πυκνωτές κ.λπ), και όχι των ενεργών, όπως είναι η ηλεκτρονική λυχνία. Εξαρτώνται βέβαια και από τα ενεργά στοιχεία, αλά σε πολύ μικρότερο βαθμό. Αυτό που ζητείται από τη λυχνία είναι μόνο η μεγάλη ενίσχυση. Όσο μεγαλύτερη είναι η ενίσχυση, τόσο λιγότερο επηρεάζονται οι παράμετροι του splitter από την αλλαγή η ολίσθηση των χαρακτηριστικών της λυχνίας. Στο κύκλωμά σου η ενίσχυση (ανοιχτού βρόγχου ανάδρασης) είναι περίπου 50, ενώ τα παθητικά στοιχεία που καθορίζουν την ποιότητα του splitter είναι οι 2 ανοδικές αντιστάσεις των 150 κΩ, η αντίσταση 470 κΩ, που ενώνεται με την 510 κΩ, όπως και η 510 κΩ. Επέλεξε τις αντιστάσεις αυτές όσο γίνεται πιο κοντά σε αυτές τς τιμές. Αυτό αρκεί. Αν τηρηθεί ο όρος αυτός, η ρύθμιση του splitter με παλμογράφο γίνεται περιττή.
Βασίλειος.

Απ' οτι ειδα Βασιλη μιλας για το σχεδιο του ποστ # 70 αυτο με τον Paraphase phase splitter , γενικα δεν συμφωνω με αυτα που λες , αυτου του ειδους αναστροφεις φασεως εχουν μειωμενη αποδοση στις υψηλες συχνοτητες , αφου στην ουσια η δευτερη λυχνια παιρνει το σημα της με εναν διαιρετη τασης απο την εξοδο της πρωτης , το αναστρεφει και το ενισχυει , αρα στην ουσια εχουμε δυο σταδια κοινης καθοδου στην σειρα με οτι αυτο συνεπαγεται για τις παραμορφωσεις , την μειωση του πλατους στις υψηλες και την ολισθηση της φασης .

Επισης δεν συμφωνω με αυτα που λες , οτι σε τετοιου ειδους αναστροφεις το σημα εξαρταται πιο πολυ απο τα παθητικα στοιχεια και οχι τοσο πολυ απο την λυχνια , ο καλυτερος αναστροφεας σε θεματα ισοροποιας ειναι ο απλος ο cathodyne , διοτι εχουμε μονο μια λυχνια και οχι δυο οποτε τα προβληματα που προκυπτουν απο την "διαφορετικοτητα" και την γηρανση των λυχνιων δεν υπαρχουν στον cathodyne , αφου ιδιες θα ειναι οι επιπτωσεις στην θετικη οσο και στην αρνητικη ημιπεριοδο λογω του οτι βγουνουν απο την ιδια τριοδο και οχι απο δυο διαφορετικες ! . Βεβαια ο cathodyne δεν μπορει να οδηγησει απευθειας τις δυο τελικες λυχνιες εξοδου διοτι οπως ειπες και εσυ , σε μεγαλες εντασεις γινονται εμφανη τα ελλατωματα του , γιαυτο και σε πολλους ενισχυτες οπως π.χ Williamson υπαρχει ενα αλλο ενισχυτικο σταδιο που απομονωνει τον αναστροφεα απο τις τελικες λυχνιες ! .

Οταν προτεινα το σχεδιο της PILOT στον Κωνσταντινο το προτεινα διοτι ειναι ενα απλο σχεδιο και διοτι ειδα οτι δεν εχει προηγουμενη πειρα απο λαμπατες κατασκευες , αλλα εαν μπορει και θελει να μπει σε πιο βαθια νερα , τοτε καλυτερα θα ειναι να βρει ενα καλο σχεδιο τυπου Williamson και να το υλοποιησει ! , βεβαια υπαρχουν και καλυτεροι ενισχυτες απο τους Williamson με χαμηλοτερες παραμορφωσεις αλλα θελουν πολυ δουλεια και πειρα καθως και τα απαραιτητα οργανα παλμογραφο , γενητρια κ.τ.λ , αυτα απο εμενα ! .

[stone77]

Καλησπέρα σε όλη την ομάδα. Είμαι νέο μέλος και με έχετε βάλει στην πρίζα για τα καλά να κατασκευάσω και εγώ έναν δικό μου ενισχυτή με λυχνίες που αποτελεί ένα όνειρο ζωής. με τα ηλεκτρονικά έχω καλή σχέση αλλά ποτέ μου δεν έχω ασχοληθεί με τις λυχνίες. Θα ήθελα την βοήθεια σας πάνω σε αυτό το κομμάτι. Νομίζω πως έχω καταλήξει σε αυτό το σχέδιο :
http://www.hlektronika.gr/forum/showthread.php?t=72437
και θα ήθελα την άποψη σας εάν είναι εντάξει η εάν θέλει κάποια βελτίωση . Με ενδιαφέρει ένας ενισχυτής γύρο στα 10 watt για αρχή και βλέπουμε στην συνεχεία. Εάν υπάρχει κάποια καλύτερη πρόταση ευχαρίστως να το συζητήσουμε , αλλά για να είμαι ειλικρινής έχω κάνει ήδη την παραγγελία μου με τα υλικά εκτός από τις λυχνίες. Ευχαριστώ εκ τον προτέρων για το ενδιαφέρον σας.

[VaselPi]

Απ' οτι ειδα Βασιλη μιλας για το σχεδιο του ποστ # 70 αυτο με τον Paraphase phase splitter , γενικα δεν συμφωνω με αυτα που λες , αυτου του ειδους αναστροφεις φασεως εχουν μειωμενη αποδοση στις υψηλες συχνοτητες , αφου στην ουσια η δευτερη λυχνια παιρνει το σημα της με εναν διαιρετη τασης απο την εξοδο της πρωτης , το αναστρεφει και το ενισχυει , αρα στην ουσια εχουμε δυο σταδια κοινης καθοδου στην σειρα με οτι αυτο συνεπαγεται για τις παραμορφωσεις , την μειωση του πλατους στις υψηλες και την ολισθηση της φασης .

Αρχικό μήνυμα από Dimitris AR.

1. Δημήτρη, τη κουβέντα αυτή την κάνουμε για να βοηθήσουμε τον Κωνσταντίνο. Διευκρινίζω, ότι δεν είναι σωστό τα δύο πλέγματα των λυχνιών εξόδου να οδηγούνται από 2 πηγές που έχουν πολύ διαφορετική αντίσταση εξόδου. Για παράδειγμα, σε τρίοδο με S=2 mA/V, η αντίσταση εξόδου του ακόλουθου τάσης είναι της τάξης 500 Ω (1/S), ενώ του ανοδικού κυκλώματος της λυχνίας είναι της τάξης 50 κΩ, δηλαδή ο αντιστάσεις εξόδου διαφέρουν 100 φορές! Η μεγάλη αυτή διαφορά οδηγεί σε μία ανεπιθύμητη ασυμμετρία στην οδήγηση των 2 λυχνιών, ιδίως όταν το σήμα είναι μεγάλο. Επομένως, η τροφοδοσία των 2 οδηγών πλεγμάτων πρέπει να γίνεται ή μέσω 2 ακόλουθων τάσης ή όπως στο σχέδιο του Κωνσταντίνου, που αναφέρει στο ποστ 70.
Όπως το βλέπω αυτό το σχέδιο, τους 2 ακόλουθους τάσης τους βλέπω περιττούς, δηλαδή δεν υπάρχει λόγος το κύκλωμα να συμπληρωθεί με τους 2 ακόλουθους τάσης. Επομένως, το κύκλωμα μένει ως έχει, αλλά όπως σωστά παρατηρείς, υπό την προϋπόθεση ότι το bandwidth των 2 ενισχυτών είναι επαρκές. Μένει να δούμε αυτό το σημείο.

Για τη λυχνία 12AX7, τα Datashits αναφέρουν τις τιμές:

R_i=80 kΩ, μ=100, S=1,25 mA/V, C_gk=1,9 pF, C_ak=1,9 pF και C_ag=1,7 pF.

Η τιμή των παράλληλων 80 και της ανοδικής 150 κΩ είναι 52 κΩ. Επομένως η ενίσχυση των λυχνιών είναι K_v = 1,25 mA/V x 52 kΩ = 65. Την 470 κΩ, καθώς είναι πολύ μεγαλύτερη των 52 κΩ, την αγνοούμε.

Στο σημείο αυτό, στην είσοδο της πρώτης λυχνίας εφαρμόζουμε ένα θετικό απότομο βήμα τάσης, 10/65 βολτ. Στην άνοδο, η τάση θα μειωθεί κατά 10 βολτ, ωστόσο το ζητούμενο αυτών των υπολογισμών είναι η σταθερά χρόνου αυτής της μείωσης.
Η αναζητούμενη σταθερά χρόνου, με καλή προσέγγιση, είναι

τ=RxC=RxC(a-g)xKv=52x10³x(1,7pFx65)=5,75x10^-6 s,

στην οποία αντιστοιχεί ένα bandwidth της τάξης 27,7 kHz. Περίπου το ίδιο bandwidth έχει και η άνοδος της δεύτερης λυχνίας. Τα bandwidth αυτά τα βλέπω να είναι επαρκή για τη καλή συμπεριφορά του splitter στις υψηλές συχνότητες των 16 kHz.

2. Ως προς το ρόλο των παθητικών και ενεργών στοιχείων σε ένα κύκλωμα - εδώ πρόκειται για γενική αρχή: Όσο λιγότερο τα ενεργά στοιχεία επηρεάζουν τις βασικές παραμέτρους του κυκλώματος - τόσο καλύτερα.
Καλό παράδειγμα είναι ο τελεστικός ενισχυτής, με τις μεγάλες του μηγραμμικότητες.
Στο βαθμό που η ενίσχυσή του, δίχως ανάδραση, είναι της τάξης 10⁶, στο κύκλωμα με ανάδραση, σε ενισχύσεις από 1 έως 1000, η ενίσχυση και οι άλλοι παράμετροι του ενισχυτή εξαρτώνται αποκλειστικά από τις τιμές των ωμικών αντιστάσεων του κυκλώματος.
Βασίλειος.

[Dimitris AR]

Για τη λυχνία 12AX7, τα Datashits αναφέρουν τις τιμές:

R_i=80 kΩ, μ=100, S=1,25 mA/V, C_gk=1,9 pF, C_ak=1,9 pF και C_ag=1,7 pF.

Η τιμή των παράλληλων 80 και της ανοδικής 150 κΩ είναι 52 κΩ. Επομένως η ενίσχυση των λυχνιών είναι K_v = 1,25 mA/V x 52 kΩ = 65. Την 470 κΩ, καθώς είναι πολύ μεγαλύτερη των 52 κΩ, την αγνοούμε.

Στο σημείο αυτό, στην είσοδο της πρώτης λυχνίας εφαρμόζουμε ένα θετικό απότομο βήμα τάσης, 10/65 βολτ. Στην άνοδο, η τάση θα μειωθεί κατά 10 βολτ, ωστόσο το ζητούμενο αυτών των υπολογισμών είναι η σταθερά χρόνου αυτής της μείωσης.
Η αναζητούμενη σταθερά χρόνου, με καλή προσέγγιση, είναι

τ=RxC=52x10³x(1,7pFx65)=5,75x10^-6 s,

στην οποία αντιστοιχεί ένα bandwidth της τάξης 27,7 kHz. Περίπου το ίδιο bandwidth έχει και η άνοδος της δεύτερης λυχνίας. Τα bandwidth αυτά τα βλέπω να είναι επαρκή για τη καλή συμπεριφορά του splitter στις υψηλές συχνότητες των 16 kHz.

Καλησπερα , ωραιος τροπος να υπολογιζεις την ενισχυση ενος bypassed κοινης καθοδου ενισχυτη , εγω συνηθως την υπολογιζω με τον τυπο Av = ( Ra *μ ) / ( Ra = ra ) , οπου ra η εσωτερικη αντισταση της λυχνιας και Ra η αντισταση ανοδου .

Παντως και παλι διαφωνω με το οτι η δευτερη λυχνια θα εχει το ιδιο bandwidth , αφου και αυτη με την σειρα της κανει την ιδια ενισχυση , παιρνει το μειωμενο σημα απο την εξοδο της πρωτης και το ενισχυει για να ειναι στο ιδιο πλατος με την πρωτη αλλα σε διαφορα φασεως 180 μοιρες , ισχυουν και γιαυτην οι ιδιες χωρητικοτητες Miller ( οπως τις υπολογισες πριν ) αρα σιγουρα θα εχει πιο μειωμενο bandwidth και υψηλοτερες παραμορφωσεις , τωρα ολα αυτα φτιαχνονται με την αναδραση αλλα καλο θα ηταν το σημα να περναει απο παρομοιες διαδρομες σε εναν ενισχυτη Push Pull ! .

[Dimitris AR]

""""""" 1. Δημήτρη, τη κουβέντα αυτή την κάνουμε για να βοηθήσουμε τον Κωνσταντίνο. Διευκρινίζω, ότι δεν είναι σωστό τα δύο πλέγματα των λυχνιών εξόδου να οδηγούνται από 2 πηγές που έχουν πολύ διαφορετική αντίσταση εξόδου. Για παράδειγμα, σε τρίοδο με S=2 mA/V, η αντίσταση εξόδου του ακόλουθου τάσης είναι της τάξης 500 Ω (1/S), ενώ του ανοδικού κυκλώματος της λυχνίας είναι της τάξης 50 κΩ, δηλαδή ο αντιστάσεις εξόδου διαφέρουν 100 φορές! Η μεγάλη αυτή διαφορά οδηγεί σε μία ανεπιθύμητη ασυμμετρία στην οδήγηση των 2 λυχνιών, ιδίως όταν το σήμα είναι μεγάλο. Επομένως, η τροφοδοσία των 2 οδηγών πλεγμάτων πρέπει να γίνεται ή μέσω 2 ακόλουθων τάσης ή όπως στο σχέδιο του Κωνσταντίνου, που αναφέρει στο ποστ 70.
Όπως το βλέπω αυτό το σχέδιο, τους 2 ακόλουθους τάσης τους βλέπω περιττούς, δηλαδή δεν υπάρχει λόγος το κύκλωμα να συμπληρωθεί με τους 2 ακόλουθους τάσης. Επομένως, το κύκλωμα μένει ως έχει, αλλά όπως σωστά παρατηρείς, υπό την προϋπόθεση ότι το bandwidth των 2 ενισχυτών είναι επαρκές. Μένει να δούμε αυτό το σημείο. """""""

Εδω πιστευω οτι κανεις λαθος , διοτι η αντισταση εξοδου ενος Cathode Follower ειναι 1/S , αλλα στην περιπτωση του Cathodyne δεν ισχυει αυτο διοτι εχουμε και μια επιπροσθετη αντισταση , την αντισταση ανοδου , αυτο γινεται ευκολα αντιληπτο εαν κανει καποιος το ισοδυναμο κυκλωμα του Cathodyne και το ισοδυναμο κυκλωμα ενος Cathode Follower , αλλα δεν υπαρχει λογος να ξεφυγουμε και αλλο απο το θεμα του νηματος ! .