Αρχικό μήνυμα από
VaselPi
Στα σχέδια των p-p που προτάθηκαν διακρίνω ένα αδύνατο σημείο - ο σχεδιασμός του splitter. Σχεδόν σε όλα τα σχέδια (πλην του δικού σου, post 70), η μια λυχνία εξόδου οδηγείται από την κάθοδο της λυχνίας "splitter", ενώ η άλλη, από την άνοδο. Η κατάσταση αυτή δημιουργεί μία ασυμμετρία στις τάσεις των οδηγών πλεγμάτων των 2 λυχνιών εξόδου, καθώς η αντίσταση εξόδου του ακόλουθου τάσης είναι πολύ μικρότερη από αυτή του ανοδικού κυκλώματος της λυχνίας "splitter". Η ασυμμετρία αυτή αυξάνει, όσο αυξάνει η ένταση του ηλεκτρικού σήματος στην είσοδο του splitter. Επομένως, προκειμένου να αποφύγουμε αυτήν την ασυμμετρία, τα 2 πλέγματα πρέπει να οδηγούνται από 2 ακόλουθους τάσεις ή όπως στο σχέδιό σου, δηλαδή από 2 όμοια ανοδικά κυκλώματα.
Και κάτι τελευταίο, για τον παλμογράφο. Κωνσταντίνε, στο προηγούμενο μήνυμά μου, σου τόνισα ότι το σχέδιό σου είναι καλά μελετημένο. Τι εννοούσα;
Ένα σχέδιο είναι μελετημένο καλά, όταν οι παράμετροί του εξαρτώνται κυρίως από τα παθητικά στοιχεί του κυκλώματός του (αντιστάσεις, πυκνωτές κ.λπ), και όχι των ενεργών, όπως είναι η ηλεκτρονική λυχνία. Εξαρτώνται βέβαια και από τα ενεργά στοιχεία, αλά σε πολύ μικρότερο βαθμό. Αυτό που ζητείται από τη λυχνία είναι μόνο η μεγάλη ενίσχυση. Όσο μεγαλύτερη είναι η ενίσχυση, τόσο λιγότερο επηρεάζονται οι παράμετροι του splitter από την αλλαγή η ολίσθηση των χαρακτηριστικών της λυχνίας. Στο κύκλωμά σου η ενίσχυση (ανοιχτού βρόγχου ανάδρασης) είναι περίπου 50, ενώ τα παθητικά στοιχεία που καθορίζουν την ποιότητα του splitter είναι οι 2 ανοδικές αντιστάσεις των 150 κΩ, η αντίσταση 470 κΩ, που ενώνεται με την 510 κΩ, όπως και η 510 κΩ. Επέλεξε τις αντιστάσεις αυτές όσο γίνεται πιο κοντά σε αυτές τς τιμές. Αυτό αρκεί. Αν τηρηθεί ο όρος αυτός, η ρύθμιση του splitter με παλμογράφο γίνεται περιττή.
Βασίλειος.