Αρχικό μήνυμα από
VaselPi
Παντως και παλι διαφωνω με το οτι η δευτερη λυχνια θα εχει το ιδιο bandwidth , αφου και αυτη με την σειρα της κανει την ιδια ενισχυση , παιρνει το μειωμενο σημα απο την εξοδο της πρωτης και το ενισχυει για να ειναι στο ιδιο πλατος με την πρωτη αλλα σε διαφορα φασεως 180 μοιρες , ισχυουν και γιαυτην οι ιδιες χωρητικοτητες Miller ( οπως τις υπολογισες πριν ) αρα σιγουρα θα εχει πιο μειωμενο bandwidth και υψηλοτερες παραμορφωσεις , τωρα ολα αυτα φτιαχνονται με την αναδραση αλλα καλο θα ηταν το σημα να περναει απο παρομοιες διαδρομες σε εναν ενισχυτη Push Pull ! .
Αρχικό μήνυμα από Dimitris AR.
Δημήτρη, η κουβέντα μας έχει ξεφύγει κάπως και φοβάμαι ότι με αυτά που λέμε εδώ, τον Κωνσταντίνο δεν τον βοηθάμε. Στο θέμα των bandwidth, ασφαλώς, της δεύτερης λυχνίας είναι κάπως μικρότερο, αλλά εδώ οι υπολογισμοί είναι πολύ περιπλοκότεροι. Προκειμένου να τους αποφύγω, πρόσθεσα τη λέξη - "περίπου". Αλλά το ζήτημα αυτό είναι δευτερεβούσης σημασίας. Πολύ πιο σπουδαίο είναι η κατανόηση της αρχής λειτουργίας του splitter, που ο Κωνσταντίνος αναφέρει στο ποστ 70.
Εδώ πολύ θα βοηθούσε ένα σχήμα, ωστόσο μπορούμε να το φανταστούμε.
Φαντάσου έναν τελεστικό ενισχυτή, με ενίσχυση ανοιχτού βρόχου 106 και με γειωμένη τη μη αναστρέφουσα είσοδο, που είναι τύπου φετ.
Επίσης, φαντάσου ότι δύο αντιστάσεις των 470 κΩ και ο τελεστικός, δημιουργούν έναν ενισχυτή τάσης με ενίσχυση -1. Τη συνδεσμολογία τη θεωρούμε γνωστή.
Προφανώς, αν στο ελεύθερο άκρο της 470 κΩ εφαρμόσουμε τάση + 10 V, στην έξοδο του τελεστικού θα δημιουργιθεί η τάση των -10 V. Στην εικόνα αυτή, οι δύο αντιστάσεις διαρρέονται από ρεύμα Ι=20V/940κΩ, ενώ η αναστρέφουσα είσοδος του τελεστικού είναι θετικότερη του μηδενός κατά 10 μV.
Όμοια εικόνα των τάσεων και ρευμάτων δημιουργείται και στο splitter, αλλά στο εναλλασσόμενο, όπου το σήμα εφαρμόζεται (από την πρώτη άνοδο) στο αριστερό άκρο (είσοδος) της αντίστασης 470 κΩ, το δεξί άκρο της 510 κΩ (αντίσταση ανάδρασης) συνδέεται στην άνοδο της δεύτερης λυχνίας (έξοδος), ενώ το σημείο ένωσης των 2 αντιστάσεων, 470 και 510 κΩ, συνδέεται με το οδηγό πλέγμα της δεύτερης λυχνίας. Η μη αναστρέφουσα είσοδος του ενισχυτή βρίσκεται στην κάθοδο της δεύτερης λυχνίας, που είναι γειωμένη.
Αν η ενίσχυση της δεύτερης λυχνίας ήταν 106, η αντίσταση ανάδρασης θα έπρεπε να είναι και αυτή 470 κΩ, όπως στο παράδειγμα με τον τελεστικό. Στο βαθμό όμως που είναι μόνο 65, προκειμένου οι 2 τάσεις να είναι ίσες κατά μέτρο, η αντίσταση ανάδρασης γίνεται λίγο μεγαλύτερη της 470 κΩ, δηλαδή 510 κΩ.
Βασίλειος.