8
Όντως... αν το καλοσκεφτείτε από τύχη ζούμε. Αλλά ήταν όμως πολύ ωραίες εποχές!
Υπέροχο είναι! Αν μπορούσαμε να κάνουμε ένα ίδιο με τις αναμνήσεις μας στα ηλεκτρονικά: κυκλώματα συσκευές κ.α.
Γιατί τι θα σε σκότωνε?
Τυχεροί σίγουρα, περισσότερη ελευθερία περισσότερη αυθεντικότητα και το σημαντικότερο λιγότερα "σκουπίδια" από παντού...
Οι μανάδες μας, μας πήγαιναν κοντά στα άρρωστα παιδάκια να κολλήσουμε και να περάσουμε τις παιδικές αρρώστιες δεν μας έβαζαν καραντίνα...
Τελευταία επεξεργασία από το χρήστη Panoss : 25-03-21 στις 18:35
Διάλογος EL σε chat:
- Μελενέ διονυση οιμε ελεφθεροσ εχής αγωρη εε
- imina mi lene maria kia psixno agggoriii kalooo
- Ελει νικα γράψαι ανκληκα δεν ξαιρο
Άστο, μιλάμε άλλη γλώσσα.
Διάλογος EL σε chat:
- Μελενέ διονυση οιμε ελεφθεροσ εχής αγωρη εε
- imina mi lene maria kia psixno agggoriii kalooo
- Ελει νικα γράψαι ανκληκα δεν ξαιρο
Η ζωή ήταν φτωχή, λιτή και ταυτόχρονα σκληρή. Εκτός της ασπιρίνης όλα ήταν ενέσιμα. Ακόμα και εκεί πόνος.
Αποτέλεσμα αυτών ήταν να είναι οι άνθρωποι ποιο θαρραλέοι, δυνατοί, εφευρετικοί, δημιουργικοί.
Προσωπική εμπειρία: στα 11 (κέρδισα χρονιά) πήγα γυμνάσιο μακριά από το σπίτι και ζούσα μόνος μου σε ένα δωμάτιο, κάτω από σκάλα.
Ούτε πρωινό, ούτε μερέντα, ούτε κορν φλέικς, ούτε κανονικό φαγητό όλες τις μέρες (πρέπει να έχω φάει άπειρα τηγανιτά αυγά), ούτε τηλεόραση, ούτε καλοριφέρ.
Χωρίς φροντιστήρια, χωρίς ιδιαίτερα.
Μόνο ένα μικρό τρανζιστοράκι, ένα πετρογκάζ και μια βελέντζα.
Και επέζησα, και 20αρια στις πανελλήνιες έγραψα και άριστα Αγγλικά έμαθα, και την δουλειά μου έκανα άριστα.
Όμως ποτέ δεν φοβήθηκα. Μόνο αυτά που δεν ορίζω εγώ και τον θεό!
Ξεχνατε ενα βασικο ομως.
Τιποτα δεν ήταν το ιδιο με σημερα.
Λετε για τηγανιτα τότε,για εναν ανθρωπινο οργανισμο που κινείται,ενω σημερα ακομα και τα 5χρονα κανουν μαθημα στο ταμπλετ και διαλλειμα στο playstation.Καποτε οι φτωχοι μαγειρευαν με ηλιελαιο και πριν καμποσα χρονια πιασανε εταιρια που εισηγαγε βαλβολινες για τηγανι...τι συζηταμε τωρα;
Δυο πράγματα είναι άπειρα, το σύμπαν και η ανθρώπινη βλακεία, αλλά για το σύμπαν δεν είμαι εντελώς σίγουρος
Φοβερό αφιέρωμα! Ωραίες εποχές!
Κάποια από αυτά τα πρόλαβα, όχι όλα, μιας και ανήκω στην γενιά των 40ρηδων.
Είχαμε λίγα και ήμασταν πιο ευχαριστημένοι και ευτυχισμένοι.
Τώρα οι νεότερες γενιές τα έχουν όλα και είναι μέσα στην γκρίνια και τα μούτρα κάτω!